لذت خفّت یا خفّت لذت

هیچ‌وقت فکر‌ نمی‌کردم به جایی تو زندگیم برسم که مجبور شم به شیش‌تا عروسک ریز و درشت که قطار شدن کنار دیوار و لا و لوشون بچه‌ی خودم هم (احتمالا) هست، یکی‌یکی با رعایت نوبت یه قاشق غذا بدم توأم با صدای ملچ‌مولوچ اغراق‌شده و به‌به و چه‌چه الکی، بلکه دوقاشق ازون قاشق‌ها به شکم طفل منم بره. و اگه رفت، از تمام روزم احساس رضایت کنم؛ و فکر کنم که چه لذت‌ها پیش از این بی‌هوده بودن. مادرانگی یعنی بازتعریفِ تمام مفاهیم زندگی.حتی ابتداییات. خدایا شکرت.

مسیر دوزخ از ایمان می‌گذشت

 ایمان به پیامبری که معجزه‌‌اش دریغ کردن بود.

فارسیِ سخت

گمونم که به تمام زبان‌های زنده‌ی دنیا عشق باخته بودم الا زبان سخت ِ تو.

به نیست آلوده

اینهمه شبیهِ موندن بودی، اینهمه رفتی.

و چه عامدانه کور بودی

آن مرزها که فاصله می‌پنداشتی همه ترس تمنا بود.

به هست آلوده

اینهمه شبیه رفتن‌ بودم؛  اینهمه موندم.

بخاطر پاییز‌ سخت

این پاییز چقدر شبیه زمستان اخوان بود.

و‌ حتی وارونگی

هوا هوای بده‌بستونه.

حامی صوری که نشدی‌، به دست ویرانی‌‌م‌ سپردی، هرچه پناه داده بودی هم پس فرستادی

می‌تونستی ایرانم باشی؛ انتخاب کردی ترکیه‌ام بشی.

 

 

 

وگرنه سرنگونی اینهمه سریع اینهمه قریب نبود.

شادی مردمونم اینهمه فریب نبود.

اینهمه فروریختنی، اینهمه آشوب، اینهمه محتاج

 

اینهمه دمشق‌ام. زندانی‌هام هم بند گسستن.