تو غافلی و به افسوس می‌رود ایام

با خودکار صورتی صفحه‌ی اول کتابی که گذاشته بودم برای پیشکش، نوشته بودم آدم عاقل خوشبختی را دنبال نمی‌کند. زندگی‌اش می‌کند. و بعد دیدم دو خالِ قافِ عاقل را آنقدر پرت و دور از هم گذاشته‌ام‌ که شبیه شده به غافل. و دیدم که این چه به حقیقت او نزدیکتر بود. یک لغزش املایی فرویدی لابد.